معرفی کامل و بررسی نژاد سگ پامرانین

نگاهی مختصر به نژاد سگ پامرانین

سگ پامرانین امروزی که نوادگان سگ‌های بزرگ سورتمه است، تاریخچه بسیار غنی و جالبی دارد. این سگ که با صورتی شبیه به روباه، به «سگی کوچک که فکر می‌کند می‌تواند» معروف شده است. پامرانین ها سگ‌های جم و جور و پر جنب و جوشی هستند که در کنار چابکی، می‌توانند دوست بسیار خوبی برای خانوادۀ شما باشند.

نقد و بررسی کلی نژاد سگ پامرانین

هرچند سگ پامرانین که به ژرشپیتز (Zwergspitz)، اشپیتز کوتوله (Dwarf Spitz)، لولو (Loulou) و پوم (Pom) هم معروف است، تنها 3 الی 7 پوند وزن دارد، اما این سگ کوچک، شخصیت و وقار یک سگ بزرگ را از خود نشان می‌دهد! پومرانین کوچکترین عضو خانوادۀ اشپیتز است. سگ‌های نژاد ساموید (Samoyed)، مالاموت آلاسکایی (Alaskan Malamute) و الکهوند نروژی (Norwegian Elkhound) از دیگر اعضای هم خانوادۀ این نژاد از سگ به شمار می آیند. نام پوم ها از استانی به نام پامرانیا (Pomerania) در آلمان گرفته شده است.

اوج معروفیت این سگ‌ها به زمانی بر می‌گردد که ملکه ویکتوریا تصمیم گرفت تا تعدادی از سگ های پامرانین خود را در مسابقات نمایشی سگ به نمایش بگذارد. این اولین نمایش و معرفی رسمی سگ های پامرانین بود. پوم ها سگ‌های دوست داشتنی، پشمالو، باهوش و وفادار به خانواده هستند. البته، اجازه ندهید ظاهر دلربای این سگ شما را فریب دهد! این سگ‌های مستقل و گستاخ گاهی دست به کارهایی می‌زنند که اصلاً از آن‌ها انتظارش را نداریم!

سگ نژاد پامرانین نسبت به محیط اطرافش بسیار کنجکاو است. متاسفانه، این سگ‌ها خودشان را بزرگتر و قوی‌تر از چیزی که هستند تصور می‌کنند. این مسئله باعث می‌شود تا گاهی بخواهند سگ‌های بزرگتر از خودشان را اذیت و حتی به آن‌ها حمله کنند! البته خبر خوب این است که اگر این سگ‌ها به درستی اجتماعی شوند، در برابر سایر سگ‌ها و حیوانات رفتار بسیار مناسبی خواهند داشت.

سگ های پامرانین سر V شکلی دارند و گوش‌هایشان تیز و برافراشته است. برخی صورت آن‌ها را همچون روباه توصیف می‌کنند. چشم‌های سیاه و بادامی آن‌ها از کنجکاوی و هوش برق می‌زند! بینی آن‌ها گاهی به رنگ‌های سیاه و گاهی به رنگ پوشش بدنشان است. شکل دم پامرانین بسیار منحصر به فرد است و همچون بادبزنی بصورت عمودی یه پشتش چسبیده است. آن‌ها به رنگ‌های متنوعی همچون سفید-قرمز، نارنجی، سفید، کرمی، آبی، قهوه‌ای و حتی سیاه مشاهده می‌شوند. به ندرت ممکن است پامرانینی به رنگ سفید با علامت‌های رنگی یا سیاه و قهوه‌ای ببینید.

سگ پامرانین دارای پوشش دولایه و سرشار و پرحجمی است و حلقۀ باشکوهی از مو در دور گردن و بالای سینۀ او نمایان است. به نظر می‌رسد نگهداری از این پوشش پرپشت دشوار است، اما واقعیت این است که با شانه زنی مرتب، هیچ مشکلی برای نگهداری از آن نخواهید داشت.

برخلاف اندازه کوچکی که این سگ‌ها دارند، صدای پارس‌شان بلند است و همین ویژگی از آن‌ها سگ‌های نگهبان فوق‌العاده‌ای می‌سازد. البته گاهی اوقات کار به جایی می رسد که انگار کاملاً یادشان می‌رود باید پارس کردن را به اتمام برسانند! بنابراین، بهتر است دستور پارس نکردن را به آن‌ها آموزش دهیم. سگ پامرانین برای افراد مسن و آن‌های که زندگی پرمشغله‌ای دارند، حیوان خانگی بسیار مناسبی محسوب می‌شود. همچنین نگهداری از آن‌ها برای زندگی آپارتمانی و خانه‌هایی که حیاط ندارند توصیه می‌شود. البته تاکید می‌کنیم به شرطی که دستور پارس نکردن را بخوبی به آن‌ها آموزش دهید!

با توجه به اینکه پامرانین ها جثۀ کوچکی دارند، برای زندگی در کنار کودکان مناسب نیستند، زیرا ممکن است توسط آن‌ها آسیب ببینند. سگ های پامرانین استعداد بالایی در یادگیری دارند، اما در زمان آموزش، بهتر است جدی باشید و سعی کنید با یک برنامۀ اصولی، به طور مداوم سگ خود را آموزش دهید. توجه داشته باشید که اگر اقتدار خود را حفظ نکنید، سگ به ظاهر آرام شما، سعی می‌کند کنترل اوضاع را به دست بگیرد! پوم ها سرشار از انرژی هستند و از پیاده‌روی لذت می‌‌برند.

آن‌ها همچون اسبی مغرور، سرشان را بالا می‌گیرند و راه می‌روند و همواره به دنبال ملاقات با افراد جدید، کنجکاوی و بو کشیدن محیط هستند. اگر به دنبال نژادی از سگ با اندازۀ کوچک می‌گردید که در عین دلربایی، رفتار و شخصیت خوبی هم داشته باشد، پامرانین ها انتخاب مناسبی برای شما خواهند بود.

مهم‌ترین نکاتی که در مورد نژاد سگ پامرانین باید بدانید!

• پامرانین ها اغلب نسبت به بیگانگان مشکوکند و ممکن است در صورت مواجه با آن‌ها به شدت پارس کنند.
• آموزش ادرار نکردن در خانه (House training) به سگ پامرانین کمی دشوار است. در این خصوص آموزش‌های استفاده از قفس (Crate training) توصیه می‌شود.
• دمای بالا و افزایش غلظت آب در هوا سگ پامرانین را به گرمازدگی دچار می‌کند و خطر سکته را افزایش می‌دهد. در صورتیکه با پامرانین خود به پیاده روی می‌روید، با دقت مواظبش باشید و به محض دیدن علائم گرما زدگی، سگ خود را به خانه ببرید. نژاد سگ پامرانین مناسب زندگی در خانه است و بهتر است به مدت طولانی در بیرون از خانه نگهداری نشود.
• هرچند سگهای پامرانین رفتار مناسبی با کودکان دارند، اما با توجه به جثه کوچک‌شان، بهتر است از دسترس کودکان خردسال و بیش فعال دور باشند. بنابراین به هیچ وجه اجازه ندهید کودک‌تان بدون مراقب با سگ شما بازی کند.
• از آنجایی که پامرانین ها اندازۀ کوچکی دارند، ممکن است از طرف حیواناتی مانند جغد، شاهین، شغال و سایر حیوانات وحشی به عنوان طعمه محسوب شوند. پس سگ خود را بدون مراقبت در بیرون از خانه تنها نگذارید. اگر در محیط زندگی شما پرندگان زیادی وجود دارد، حتماً نزدیک به سگ خود بمانید تا خطری او را تهدید نکند.
• یکی دیگر ازمشکلاتی که اندازه کوچک و جذابیت بالای پامرانین ها ایجاد می کند، خطر دزدیده شد است. بنابراین سگ خود را حتی در حیاط‌های محصور شده نیز تنها نگذارید.
• سگ های پامرانین متوجه اندازۀ کوچک خود نیستند و ممکن است خود را سگی بزرگ تصور کنند! اینکه پامرانین شما بخواهد سگ‌های بزرگ‌تر از خودش را دنبال کند یا از بلندی بپرد، می‌تواند فاجعه آفرین باشد! این بر عهدۀ شما است تا مطمئن شوید که سگ کوچک و خود بزرگ‌پندار شما به خودش آسیب نمی‌رساند.
• ریزش موی ناحیه‌ای یکی از عوارضی است که معمولاً در پیری به سراغ سگ شما می‌آید.
• اگر به دنبال یک نژاد سگ پامرانین سالم هستید، ابتدا مطمئن شوید که تولۀ شما عاری از هرگونه بیماری‌های ژنتیکی است و حتماً آن را از یک پرورش‌دهندۀ مسئول و معتبر خریداری کنید.

تاریخچه سگ های پامرانین

نژاد سگ های پامرانین در استان پامرانیا پروش یافت. این سگ‌ها از نوادگان نژاد اشپیتز به حساب می‌آیند که در کشورهای شمالی اروپا زندگی می‌کردند. بنابراین نژادهای شمالی مانند شیپرک (Schipperke)، ساموید (Samoyed) و اشپیتز آلمانی (German Spitz) ارتباط نژادی و خانوادگی نزدیکی با پامرانین‌ها دارند. سر گوِه گون، گوش‌های سوزنی و پوشش بدن ضخیم و پرپشت از مهم ترین ویژگی‌های مشترک میان این نژادها به حساب می‌آید.

سگ‌های پامرانین از همان ابتدا معروف و محبوب مردم بودند. مشاهیر زیادی سگ های نوع پامرانین را برای خود انتخاب کرده بودند. به عنوان مثال، مارتین لوتر (Martin Luther) سگ پامرانینی به نام بلفرلین (Belferlein) داشت که در نوشته‌هایش هم از او نام برده است. همچنین میکلانژ (Michelangelo) سگی از این نژاد داشت که در زمان نقاشی سقف کلیسای سیستین (Sistine Chapel)، روی یک بالش می‌نشست و او را تماشا می‌کرد. فیزیکدان اسحاق نیوتون (Isaac Newton) هم سگ پامرانینی به نام دیاموند (Diamond) داشت که گفته می‌شود بسیاری از نوشته‌هایش را جویده بود. موسیقی دن موتزارت (Mozart) هم سگی از سگی با این نژاد به نام پیمپرل (Pimperl) نگهداری می‌کرد.

در سال 1761، همزمان با ازدواج سوفی کارلوت (Sophie Charlotte)، شاهزادۀ 17 سالۀ اهل مکلنبرگ-استرلیتز (Mecklenburg-Strelitz) -استانی در همسایگی پامرانیا- با شاهزادۀ انگلیسی به نام جرج سوم (George III)، سگ‌های پامرانین وارد انگلستان شدند. کارلوت با خود جفت پامرانین سفید رنگ به نام‌های فیبی (Phebe) و مرکوری (Mercury) همراه داشت که بیش از 9 کیلوگرم وزن داشتند. اگرچه پامرانین ها در میان اشراف محبوب بودند، اما هنوز در میان مردم عادی جایی نداشتند. البته شرایط در زمان دختر بزرگ ملکه کارلوت یعنی ملکه ویکتوریا (Queen Victoria) کاملاً تغییر یافت.

ملکه ویکتوریا در طول سلطنت 64 سالۀ خود، بیش از 15 نژاد مختلف سگ را پرورش داد. در سال‌های آخر سلطنتش، پس از آنکه برای اولین بار در سال 1888 و در سفری به ایتالیا، سگی از نژاد پامرانین با نام مارکو (Marco) را دید، علاقۀ خاصی به این نژاد پیدا کرد. مارکو تنها 5 کیلوگرم وزن داشت. این سگ از طرف ملکه در نمایشگاه‌های زیادی شرکت کرد و افتخارات زیادی بدست آورد. ویکتوریا علاوه بر مارکو، 3 سگ پامرانین دیگر را از سفرش به فلورانس با خود همراه کرد.

ویکتوریا سگ پامرانین مشهور دیگری با نام جینا (Gina) داشت که در نمایشگاه سگ لندن برنده شده بود. او عاشق پوم هایش بود، تا جایی که درخواست کرد پس از مرگش، سگ پامرانین محبوبش با نام توری (Turi) را کنار تابوتش حمل کنند. علاقۀ ویکتوریا به پامرانین ها، بخصوص آن‌هایی که جثۀ کوچکتری داشتند، پرورش‌دهنگان انگلیسی را ترغیب کرد تا تعداد زیادی از این نژاد را در اندازه‌های کوچکتری تولید مثل کنند. از سال 1900 تا 1930، سگ های پامرانین بیشترین حضور را در مسابقات سگ‌های نمایشی بریتانیا داشتند.

در همین دوران بود که استانداردهای نژادی پامرانین‌ها وضع شد و این سگ‌ها به مرور زمان، با کاهش وزن، به اندازۀ پامرانین های امروزی رسیدند. تنوع رنگ پامرانین ها نیز در همین دوران افزایش یافت. پامرانین های اولیه تنها به رنگ‌های سفید، سیاه، شکلاتی یا آبی دیده می‌شدند، اما پس از آنکه پامرانین نارنجی رنگ در مسابقات سگ‌های نمایشی برنده شد، پرورش دهندگان به سراغ رنگ‌های متنوع دیگری هم رفتند.

در سال 1892، اولین سگ نژاد پامرانین در یکی از مسابقات سگ‌های نمایشی در نیویورک حاضر شد. آن‌ها به سرعت در ایالات متحده محبوب شدند. در سال 1909 نیز انجمنی جهت حمایت و نظارت بر تولید مثل اصولی پامرانین‌ها ایجاد شد. پوم ها به زودی به یکی از محبوب ترین نژاهای سگ در دنیا تبدیل شدند. امروزه پامرانین ها در میان 155 نژاد سگ، در رتبۀ 14ام قرار دارند.

وزن و اندازه استاندارد سگ های پامرانین چقدر است؟

قد سگ های پامرانین از 18 تا 31 سانتی‌متر متغیر است. همچنین وزن پامرانین ها نیز 1.5 الی 3 کیلوگرم می‌باشد. البته برخی از پامرانین ها جثۀ درشت‌تری دارند و ممکن است در بزرگسالی به وزن 6 کیلوگرم هم برسند. این اندازه برای خانواده‌هایی که کودکان خردسال در خانه دارند مناسب است.

خصوصیات و ویژگی‌های شخصیتی سگ پامرانین چیست؟

سگ پامرانین دارای شخصیتی برونگرا، باهوش و پر نشاط است. او از دیدار با افراد جدید لذت می‌برد و با حیوانات دیگر به خوبی کنار می‌آید. هرچند گاهی اوقات تصور می‌کند از آنچه که هست، بزرگتر است! بنابراین به سگ خود اجازه ندهید تا به واسطه این تصور اشتباه، با سگ‌های بزرگ‌تر از خودش برخورد داشته باشد. سگ‌های پامرانین نگهبانان خیلی خوبی هستند و به محض دیدن هر چیز غیر طبیعی پارس می‌کنند. به سگ پامرانین خود آموزش بدهید تا در صورت نیاز پارس کردن را متوقف کند. در غیر این صورت، ممکن است کل روز را به پارس کردن ادامه دهد!

خلق و خوی سگ شما به عوامل زیادی مانند آموزش، وراثت و اجتماعی شدن او بستگی دارد. توله‌هایی که خلق و خوی مطلوبی دارند، بازیگوش و کنجکاو هستند و دوست دارند در آغوش آدم‌ها قرار گیرند و همواره از بودن در کنارشان لذت می‌برند. البته بهترین انتخاب برای شما توله‌ای است که مشتاق است تا کنار شما بنشیند، نه توله‌ای که دائماً با دیگران درگیر می‌شود و نه توله‌ای که منزوی است و خودش را از دیگران پنهان می‌کند.

قبل از انتخاب توله پامرانین، بهتر است حداقل یکی از والدینش را ببینید. معمولاً مادر توله در دسترس‌تر است. در این صورت تا حدودی خیال‌تان راحت خواهد شد که تولۀ انتخابی شما از رفتار و خلق و خوی قابل قبولی برخوردار است. دیدن سایر اعضای خانواده توله هم می‌تواند در ارزیابی وضعیت رفتاری توله بخصوص در بزرگسالی موثر باشد.

در کنار پامرانین ها می‌توان زندگی آرامی داشت. آن‌ها صمیمی، آرام و باوقارند. همچون هر سگ دیگری، سگ های پامرانین از تولگی به اجتماعی شدن نیاز دارند و بهتر است حضور در کنار افراد مختلف، موقعیت‌ها و صداها را تجربه کنند. اجتماعی شدن به سگ شما کمک می‌کند تا در بزرگسالی رفتار شایسته‌ای از خود نشان دهد. پس خوب است بصورت مداوم دوستان خود را به خانه دعوت کنید و سعی کنید برای سگ خود از تولگی هم‌بازی پیدا کنید. در این صورت در بزرگسالی رفتار خوبی با سایر حیوانات خانگی و همسایگان شما خواهد داشت.

بررسی سطح سلامت و انواع بیماری های سگ نژاد پامرانین

در مجموع می‌توان پامرانین ها را سگ‌های سالمی دانست. اما این سگ‌ها مانند هر نژاد دیگری، در معرض بیماری‌های مختلفی قرار دارند. شناخت این بیماری‌های در انتخاب آگاهانه توله و حفظ سلامتی سگ شما در بزرگسالی اهمیت بسیار زیادی دارد. اگر قصد دارید سگ نژاد پامرانین را خریداری کنید، حتماً به سراغ یک پرورش‌دهنده معتبر و مطمئن بروید و سوابق پزشکی و گواهینامه‌های سلامت توله و والدینش را به دقت بررسی کنید.

در ادامه برخی از مهم‌ترین و رایج‌ترین بیماری‌های سگ های پامرانین را مورد بررسی قرار می‌دهیم:

آلرژی‌ها (Allergies): برخی از پامرانین ها دچار انواع حساسیت‌ها می‌شوند، بخصوص حساسیت‌هایی که در نتیجه تغذیه ایجاد می‌شوند. درصورتی که سگ شما کف پایش را لیس می‌زند یا صورتش را به جایی می‌مالد، احتمالا دچار حساسیت شده و بهتر است او را پیش دامپزشک خود ببرید.

بیماری صرع (Epilepsy): برخی از سگ های پامرانین در معرض بیماری صرع قرار دارند و به دلایل نامعلومی دچار تشنج می‌شوند. اگر پوم شما هم دچار تشنج می‌شود، او را نزد یک دامپزشک متخصص ببرید تا راه درمان مناسب را به شما نشان دهد.

ناهنجاری باسن (Hip Dysplasia): این بیماری ارثی معمولا نژادهای کوچک و بزرگ را درگیر خود می‌کند و زمانی اتفاق می‌افتد که استخوان ران به درستی روی مفصل باسن سگ قرار نگرفته باشد. عوامل زیادی مانند ژنتیک، محیط زیست و تغذیه در شکل گیری این ناهنجاری مفصلی تاثیر گذارند. پومرانین هایی که دچار این ناهنجاری هستند، می‌توانند با مراقبت‌های لازم به زندگی عادی خود ادامه دهند.

بیماری لگ پرس ((Legg-Perthes Disease: یکی دیگر از بیماری‌هایی است که مفصل باسن سگ پامرانین را هدف می‌گیرد. در اثر این بیماری، خون کمتری به سر استخوان ران سگ شما می‌رسد، در نتیجه سر ران سگ که به لگن متصل شده است، خرد می‌شود و به مرور زمان از بین می‌رود. معمولاً لنگیدن و ضعیف شدن ماهیچه پا، از اولین نشانه‌های این بیماری هستند که در سنین 4 تا 6 ماهگی توله شما بروز می‌دهند. برای درمان این بیماری، به جراحی نیاز است.

مشکلات چشم (Eye Problems): پامرانین‌ها در معرض انواع بیماری‌های چشم از قبیل: آب مروارید، خشکی چشم و... قرار دارند. این مشکلات معمولاً در سنین جوانی و بلوغ سگ شما ایجاد و در صورت عدم رسیدگی ممکن است منجر به کوری او بشوند. در صورت مشاهده هرگونه قرمزی یا ریزش بیش از اندازۀ اشک، حتماً سگ خود را نزد یک دامپزشک ببرید.

اختلال در رفتگی مفصل زانو (Patellar Luxation): یکی از رایج‌ترین بیماری‌ها در میان پامرانین ها است. این بیماری زمانی رخ می‌دهد که مفصل زانو از جای طبیعی خود خارج شده و در ناحیۀ زانو درد ایجاد کند. این بیماری ممکن است سگ شما را فلج کند، اما سگ‌های زیادی علی‌رغم داشتن این مشکل به زندگی طبیعی خود ادامه می‌دهند.

مشکلات دهان و دندان (Dental Problems): پومرانین ها در معرض بیماری‌های دهان و دندان قرار دارند و ممکن است دندان‌های خود را از دست بدهند. بنابراین لازم است توجه ویژه‌ای به سلامت و بهداشت دهان و دندان سگ خود داشته باشید.

برای مراقبت و نگهداری از سگ پومرانین چه نکاتی را رعایت کنیم؟

پامرانین ها برای افرادی که در آپارتمان زندگی می‌کنند یا خانۀ حیاط دار ندارند، انتخاب بسیار مناسبی هستند. سطح انرژی آن‌ها متوسط است و در طول روز به چند نوبت ورزش و بازی هرچند کوتاه نیاز دارند. سگ های پامرانین از پیاده‌روی‌های طولانی استقبال می‌کنند، اما بخاطر داشته باشید که گرما می‌تواند خیلی زود به این سگ‌های کوچک جثه آسیب برساند.

سگ پامرانین عاشق بازی کردن است و به راحتی حوصله‌اش سر می‌رود. بنابراین بهتر است اسباب‌باز‌های زیادی را در اختیارشان قرار بدهید. البته هرازگاهی اسباب‌بازی قدیمی او را با یک اسباب بازی جدید جایگزین کنید تا همیشه سرگرمی جدیدی داشته باشد. پامرانین ها عاشق یادگیری چیزهای جدید هستند و از اینکه در مرکز توجه باشند لذت می‌برند. پس داشتن یک برنامۀ آموزشی و یاد دادن چیزهای جدید به او می‌تواند به سلامت روان پامرانین شما کمک کند.

البته توصیه می‌کنیم آموزش‌ها خیلی طولانی نشود، همچنین سعی کنید برنامۀ آموزشی را با انواع جایزه‌ها پیش ببرید تا سگ‌تان از انجام اینکار لذت ببرد. البته زمانی به او جایزه بدهید که دستورات را به درستی انجام داد.

برای تغذیه سگ پامرانین چه نکاتی را باید رعایت کنیم؟

به شما توصیه می‌کنیم که روزانه یک چهارم تا نیم فنجان غذای خشک با کیفیت در اختیار پامرانین خود قرار دهید. این میزان غذا را در 2 وعده به سگ خود بدهید. البته لازم به ذکر است که میزان غذای مورد نیاز سگ شما، به اندازه، سن، بدن، سوخت و ساز (متابولیسم) و میزان فعالیت آن بستگی دارد.

سگ‌ها مانند انسان‌ها به کیفیت و کمیت متفاوتی از غذا نیاز دارند. به عنوان مثال، سگی مانند ‌هاسکی با سطح انرژی نسبتا بالا، در مقایسه با سگ‌های کم انرژی‌تر، به کالری بیشتری برای سوخت و ساز نیاز دارد.

همچنین کیفیت غذایی که شما برای سگ پامرانین خود خریداری می‌کنید هم متفاوت است. هرچه غذای سگ شما بهتر باشد، مواد غذایی بهتری هم به بدن او خواهد رسید.

بهداشت و نگهداری از پوست و موی بدن سگ های پامرانین

یکی از افتخارات پامرانین ها داشتن پوشش دولایه، ضخیم و برجسته‌ای است که لایۀ درونی آن، نرم، پف کرده و پر پشت است و لایۀ بیرونی آن از موهای بلند، صاف و صیقلی تشکیل شده است. موهای اطراف گردن و قفسۀ سینه ظاهری باوقار به پامرانین بخشیده است. دم سگ پامرانین نیز یکی دیگر از ویژگی‌ها و مشخصه‌های منحصر به فرد این نژاد است.

این دم بسیار پرپشت به سمت بالا و در راستای پشت پامرانین کشیده شده است. جالب است بدانید که دم توله پامرانین پس از تولد، با دم یک پامرانین بالغ شباهتی ندارد و ممکن است چند ماه طول بکشد تا تغییر شکل دهد.

یکی از ویژگی‌های بسیار جالب پامرانین ها، تنوع بسیار بالای رنگ‌شان است. تعجب نکنید اگر سگ پامرانین را در رنگ‌های سیاه، سیاه و قهوه‌ای،آبی، آبی و قهوه‌ای، شکلاتی، کرمی، نارنجی، نارنجی سیر، قرمز، راه راه (طلایی، قرمز یا نارنجی با خط‌های مشکی رنگ) و سفید دیدید.

سگ های پامرانین میزان موریزی نرمالی دارند. نرها معمولاً 1 بار در سال موریزی می‌کنند. ماده‌ها نیز (در صورتی که عقیم نشده باشند)، در فصل بارداری و هرزمانی که به استرس دچار شوند، موریزی می‌کنند. اگر می‌خواهید از شر موهایی که بر لباس و وسایل منزل شما می‌ریزد در امان باشید، بهتراست حداقل 2 بار در هفته با شانه‌های فلزی و مناسب، بدن پوم خود را شانه بزنید.

این کار روغن طبیعی موها را به میزان مناسبی در بدن توزیع می‌کند و علاوه بر آن، سلامت پوست و پوشش بدن سگ شما را تضمین می‌کند. بهتر است تمام پوشش بدن سگ تان را به آرامی و به سمت پایین شانه بزنید تا تمامی موهای اضافه از بدنش خارج شود. برای شانه زدن از سر سگ خود کار را شروع کنید. شما می‌توانید پوشش بدن پامرانین خود را قسمت‌بندی کنید و از شانه زدن تمامی قسمت‌ها مطمئن شوید. در صورتی هم که علاقه و توانایی آن را دارید، می‌توانید موهای اصراف صورت، گوش‌ها و پشت سگ خود را کوتاه کنید.

شما به هر میزانی که دلتان بخواهد می‌توانید پامرانین خودتان را به حمام ببرید. البته به شرطی که از یک شامپوی ملایم مخصوص سگ‌ها استفاده کنید. همچنین باید به بهداشت و سلامت دندادن و ناخن‌های سگ خود توجه ویژه‌ای داشته باشید. همانطور که قبلاً هم توضیح دادیم، سگ پامرانین مستعد ابتلا به بیماری‌های دهان و دندان هستند. بنابراین توصیه می‌کنیم که حداقل هفته‌ای 1 بار و در بهترین حالت، روزانه دندان سگ خودتان را مسواک بزنید.

همچنین ناخن‌های سگ‌تان را مرتباً کوتاه کنید، بخصوص اگر سگ شما بطور طبیعی ناخن‌هایش را دور نمی‌ریزد. یکی از نشانه‌های بلند بودن ناخن، صدایی است که حین راه رفتن روی زمین به گوش می‌رسد. کوتاه کردن این ناخن‌ها برای حفظ سلامت شما نیز لازم است، زیرا هر لحظه ممکن است سگ‌تان خودش را در آغوش شما بیاندازد!

بهتر است از زمان تولگی، پامرانین خودتان را به شانه زنی و بررسی شدن عادت دهید. پنجه‌ها، دهان و گوش‌های سگتان را بطور مداوم بررسی کنید. سعی کنید تجربۀ خوبی از تیمار کردن برای سگ خود ایجاد کنید. به عنوان مثال شما می‌توانید در صوتر همکاری، انواع خوراکی را به عنوان جایزه به سگ خود بدهید.

در بررسی‌ها، نسبت به وجود هرگونه زخم، جوش یا علائم عفونت مانند قرمزی و التهاب در نواحی پوست، گوش‌ها، بینی، دهان، چشم‌ها و پاها حساس باشید. گوش‌ها باید بوی مطبوعی داشته باشند و چشم‌ها باید شفاف و تمیز به نظر برسند. بررسی دقیق و هفتگی شما می‌تواند از بروز انواع بیماری‌ها پیشگیری کند.

سگ پامرانین با کودکان و سایر حیوانات خانگی چه رفتاری دارد؟

سگ های پامرانین عاشق بازی کردن هستند، اما اگر کوکان خردسال دارید، این نژاد سگ چندان انتخاب مناسبی برای شما نخواهد بود. زیرا پامرانین ها جثۀ کوچک و ضعیفی دارند و ممکن است توسط کودکان خردسال و آموزش ندیده، آسیب ببینند. بهتر است به کودک خود نحوۀ برخورد با سگ را آموزش دهید و همیشه بر بازی کردن کودکان با سگتان نظارت داشته باشید.

به فرزند خود یاد بدهید که به هیچ وجه در زمان غذا خوردن به سگ‌تان نزدیک نشود و غذایش را از او نگیرد. پامرانین‌ها با گربه‌ها و سایر حیوانات به خوبی رفتار می‌کنند، بخصوص اگر از تولگی در کنارشان رشد کرده باشند. بهتر است پامرانین خودتان را در برابر سگ‌های بزرگتر حفظ کنید، چون سگ شما اصلاً متوجه اندازۀ کوچکش نیست و ممکن است با سگ‌های بزرگتر از خودش درگیر شود!